Citime nga Nehxhul Belaga

I Imam Aliut (as)

  Imami grumbullues i virtyteve.

Falenderimet i takojnë Allahut të gjithësisë. Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi Profetin (sa) mbi Familjen e Tij të pastër, mbi shokët e Tij të zgjedhur dhe mbi të gjithë të Dërguarit. Mallkimi i Allahut qoftë mbi armiqtë e tyre nga kjo ditë e deri në ditën e gjykimit.

Bota e sotme nuk ka njohur mbas Profetit person i cili bashkoi virtyet dhe moralet e larta siç është Imam Aliu (as).

Virtytet e Tij janë të panumërta, dhe personaliteti i Tij është i jashtë zakonshëm.

Si ka mundësi që virtytet e këtij personi për të cilin Profeti Muhamedi (sa) në ditën kur Imam Aliu doli për të luftuar Amër bin Abdu vud El – Amirij: “Është ballafaquar, i gjithë imani me gjithë shirkun” dhe mbasi Imam Aliu e vrau atë Profeti tha: “Gjuajtja” e Aliut mbi Amrin në ditën e Handakut është e barabartë me adhurimin e njerëzve dhe xhinëve?”^([1])

Muxhahidi ka thënë se një burrë e pyeti ibën Abasin rreth virtyteve të Imam Aliut. Ai tha: Sa të shumta janë virtytet e Ali ibën Ebi Talibit, unë them se janë tri mijë.

Ibën Abasi i tha a tij: Virtytet e tij në tre dhjetë mijë janë janë më të afërta se në tre mijë.

Pastaj ibën Abasi tha: Sikur pemët të ishin lapsa dhe deti të ishte bojë dhe njerëzit dhe xhinët të ishin regjistrues dhe llogaritës, nuk do ti numëronin virtytet e Imam Aliut (as)^([2]).

Si mund të numërohen (përkufizohen) virtyet e atij burri i cili ishte i pari prej njerëzve që pranoi Islamin, dhe ishte më adhuruesi i tyre, më bujari, më i forti, më dituri i kuranit dhe i synetit të Profetit, më gjuhësori dhe më i llogijkshmi, më i durushmi etij…

Islami u ngrit mbi këto mbajtëse: Thirrja e Profetit (sa), sakrificat dhe mundimet e Tij në rrugën e përhapjes së fesë, Mbrojtja e xhaxhit të Tij Ebi Talibi (as) dhe përgjegjësia e tij për Profetitn, dhe Xhidadi i Aliut dhe pasuria e Hatixhesë.

Aliu ishte i pari i cili iu përgjigj thirrjes së Profetit për në Islam. Të gjithë historianët janë të një mendimi se Aliu është i pari mysliman. Ai (as) ka thënë: Unë jam i pari i cili i besoi Profetit”^([3]).

Historianët thonë se: Profet Mushamedi u dërgu ditën e hënë dhe Aliu e pranoi Islamin ditën e martë.”^([4]).

Afif El-kenedi i cili është vëllai i Esh’ab ibën Kajs, ka transmetuar: Unë pashë një burrë që po falej, pastaj erdhi një djalë i ri dhe qëndroi në të djathtë të Tij, pastaj erdhi një grua dhe qëndori pas tyre.

I thashë Abasit, kjo është një gjë madhështore.

Ibën Abasi tha: Ky është Muhamedi dhe ky Aliu dhe kjo Hatixheja ky djali i vëllait tim më tha se Zoti i Tij  i cili është Zoti i qiejve dhe i tokës e urdhëroi për këtë fe. Pasha Allahun nuk gjinden në tokë përveç këtyre të treve zbatues të kësaj feje.

Afif mbasi u bë mysliman thoshte: Sikur ta pranoja islamin në atë kohë do të isha i dyti me Ali ibën Ebi Talibin”([5]).

Në qoftëse do të flasim rreth ibadetit të Tij (as), kjo duket në thënien e mësipërme ku Profet Muhamedi (sa) ka thëne: Gjuajtja e Aliut mbi Amërin në ditën e Handakut është e barabartë me ibadetin e njerëzve dhe xhinëve. A gjindet ibadet më i madh se ky? Jeta e Imam Aliut ishte e gjitha ibadet dhe lëvizjet e Tij ishin të gjitha ibadete.

Dhe biseda rreth namazit të Tij, Ai ishte i pari i cili u fal me Profetin, ku thotë: Unë u fala me Profet Muhamedin shtatë vjet para njerëzve dhe unë jam i pari ai që u fal me Profetin.^([6])

Në një hadith tjetër Imam Aliu thotë: E pranova islamin para njerëzve, dhe e fala namazin para namazit të tyre” ^([7])

Përsa i përket bujarisë së imamit: A gjindet njeri më bujar se ai person i cili i’a jep ushqimin e iftarit të tij të mjerit dhe flen pa iftar dhe në ditën e dytë i’a jep jetimit dhe në të tretën rrugëtarit derisa Allahu  (Xhsh) zbriti për të ajetet: {Ata janë që për hir të Allahut u japin ushqim të varfërve, jetimëve dhe të zënëve rob. Në po ju ushqejmë vetëm për hir të Allahut dhe prej jush nuk kërkojmë ndonjë shpërblim e as falenderim. Ne i frikësohemi dënimit të Zotit tonë në një ditë që fytyrat i bën të zymta dhe është shumë vështirë}. (Suretu Insan a jet: 8: 10).

Ebu Esved El Duelij ka thënë: Kur mbaroi lufta e xhemelit, Aliu (as) hyri në thesarmbajtësen e Basras me disa prej muhaxhirëve dhe ensarëve edhe unë isha me to. Kur shikoi shumën e madhe që ishte në depozit ai tha: Mashtro të tjerët dhe jo mua, Këtë e përsëriti disa herë, pastaj i hodhi një vështrim parave dhe tha: Ndani këto në mes shokëve të mi dhe secili të marrë 500 derhem. Dhe paratë u ndanë. Ebu Esved vazhdon: Për Atë që vërtet dërgoi Muhamedin Profet, në depozitë nuk kishte as më pak dhe as më shumë derhem, sikur ai e dinte shumën dhe sasinë e parave. Shuma ishte 6 milionë dhe numuri i njerëzve 12 mijë veta. Habetul Arenij thotë: Aliu (as) e ndau thesarmbajtësen e Basrës shokëve të tij. Çdo njëri prej tyre mori 500 dërhem. Po ashtu imam Aliu mori 500 dërhema njësoj si të tjerët. Atij i vjen një person i cili nuk kishte qenë prezent ndodhinë (luftën e xhemelit) dhe i thotë: O prijës i besimtarëve unë isha me ty me zemër edhe psë mungoi trupi im. Më jep dhe mua diçka prej asaj pasurisë. Imam Aliu (as) i dha atij pjesën e vet.

Nëse do flasim për Xhidadin e tij: Ai (as) ka qënë prezent dhe dëshmitar në të gjitha lufrat me Profet Muhamedin (sa), dhe në ballë të ushtrisë, ka qënë i pathyeshëm, guximtar, siç tregohet në histori. Në luftën e bedrit ai vrau tridhjetë e pesë të pa fe (mushrikë).

Në luftën e uhudit qëndroi kur myslimanët u tërhoqën mbas sulmit të Halid ibën Velidit ai qëndroi për të mbrojtur Profetin (sa). Të gjithë historianët në librat e tyre kujtojnë thirrjen e Xhebrailit në atë ditë (pra ditën e Uhudit): Nuk gjindet shpatë përveç Dhul fikarit dhe nuk gjindet djalë përveç Aliut.([8])

Në betejën e Hajberit të gjithë ata muhaxhirë që mbanin flamurin islam ktheheshin të thyer të mundur, të frikësuar derisa Profeti u nevrikos dhe tha: Unë do t’ja jap famurin nesër atij personi i cili e don Allahun dhe Profetin e Tij dhe Allahu dhe Profeti i Tij e duan atë i guximshëm dhe jo frikacak nuk kthehet derisa Allahu ta shpërblejë me fitore.

Në betejën e Ahzabëve.

Ebu Sufjani erdhi së bashku me mushrikët dhe kishin për qëllim shfarosjen e Profetit dhe myslimanet.

Imam Aliu (as) në këtë betejë vrau udhëheqësin e tyre Amër ibën Abd Vud El-Amirij. Si pasojë e vrasjes së tij mushrikët u mposhtën dhe u kthyen të humbur.

Në betejën e Hunejnit shumica e myslimanëve u tërhoqën dhe mbetën vetëm dhjetë persona nëntë prej beni Hashimit.

Ishte imam Aliu (as) ai i cili  nuk u lëkund dhe as nuk u frikësua por qëndroi vigjilent në mbrojtjen e Profetit derisa vrau Ebu Xharul mbajtësi i flamurit të mushrikëve dhe Havazin u tmerruan prej tij. Kështu myslimanët e fituan betejën. E shumë e shumë ndodhi të tjera rreth xhihadit të imam Aliut (as).

Përsa i përket  diturisë së tij (as): mjafton të dëgjojmë këtë hadith: «Profeti i Allahut më ka mësuar një mijë porta të diturisë dhe mua më hapet tek çdo portë një mijë porta».^([9]) Këtë hadith e gjejmë në librat e myslimanëve në përgjithësi.

Ibën Abasit (i cili është boja e ymetit) i kishin thënë: Ku është dituria jote me diturinë e djalit të xhaxhait tënd?

Ai tha: Njëlloj si pika e shiut në detin rrethues.^([10])

Këto janë pak nga cilësitë e shumta të imam Aliut (as) të cilat i trashëgoi nga profesori i tij Profet Muhamedi (sa) që është vula e Profetëve dhe më i favorshmi i tyre.

SHEIH VULLNET MERJA