به مناسبت روز جهانی ساکنان زمین، سازمان جهانی نفی خشونت «مسلمان آزاد» بیانیه ای صادر کرد. 

در بخشی از این بیانیه آمده است: علی رغم پیشرفت های انسانی بزرگ و گسترده در عرصه معرفت و تکنولوژی و گسترش آن در سراسر جهان، اما بسیاری از ساکنان این خاکدان از عقب ماندگی و فروپاشی در عرصه های انسانی موازی با اقران خود شکایت دارند؛ موضوعی که به صورت آشکار تفاوت و اختلافی فاحش و فاصله ای عمودی در جامعه جهانی به وجود آورده است.

حقوق انسانی با عناوین گوناگون آن، یعنی حقوق سیاسی و اقتصادی و فکری و فرهنگی و حقوق دیگری که از قوانین آسان گیر آسمانی و قوانین وضعی بین المللی فاصله گرفته، همچنان برای تمام ملت ها و جوامع نیم کره که به نام کشورهای در حال توسعه معروف است ممنوع است.

نبود دمکراسی و آزادی های سیاسی و فردی و وخیم شدن مستمر اوضاع معیشتی و عقب گرد توسعه اقتصادی حتی با بسیاری از ساکنان کشورهای در حال توسعه همراه است و جزء جدایی ناپذیر از آن ها شده است که سخت اسفبار است. فاجعه بارتر و مخاطره آمیزتر این است که برخی از کشورهای متمدن در پیدایش پدیده های منفی و نهادینه کردن آن از رهگذر سیاست های اشتباه و کشنده، نقش آفرینی کرده اند. این کشورها با این سیاست خود به صورت فعال در نقض حقوق همه جانبه مثل اعمال نکوهیده و زشتی همچون ربودن و برده شدن افراد به اماکن نامعلوم، خاموش کردن فریادها و صداهای اعتراضی، مصادره آزادی ها و در اختیار گرفته شدن ثروت و دارایی ملت از سوی حاکمیت های مستبد، بازداشت ها و شکنجه ها و جنایت ها و جز آن دست داشته اند.

دیگر پدیده این فرایند مهاجرت گروهی و فرار از مناطق گسترده خاورمیانه و بخش هایی از آسیا و افریقا به دلیل حجم گسترده نقض حقوق بشر تعیین و تصویب شده و لازم الاجراء است.

بیانیه سازمان جهانی نفی خشونت «مسلمان آزاد» در همبستگی با فعالیت های مناسب سالیانه ای است که سازمان ملل متحد در روز یازدهم ماه ژوئیه میلادی تعیین کرده است تا یادآور مناسبتی باشد که توافقنامه بین المللی ۱۷۹ کشور آن را تأیید و تصویب کرده است؛ توافقنامه ای که بر اساس آن فراهم کردن بهداشتِ باروری و مساوات میان دو جنس به منظور تحقق بخشیدن به توسعه پایا الزام آور شده است. در این توافقنامه همچنین تأکید شده است که این تعهدها با عدم وجود معیارهای عدالت انسانی و اجتماعی و اقتصادی در میان ساکنان این خاکدان و خودداری حکومت ها و مؤسسه های حقوق بشری از برخورد با نقض حقوق انسان ها و همت نگماشتن برای یافتن راهکارهای حقیقی و کارآمد به منظور شکوفایی و توسعه ملت ها به هیچ وجه کارساز نیست.